محل نگهداری:
مرغ عشق، در طبقه بندی جانورشناختی پرندگان، در گروه شاخه نشینان قرار دارد. پس بهتر است قفس آن
دارای یک میله باشد که جانور روی آن سر کند. بهتر است قفس جانوراز قلابی آویزان باشد تا احساس خوشحالی کند. مکان نگهداری این جانور باید خصوصیات زیر را داشته باشد:
عاری از بخار، صدای ناگهانی،دود سیگار و جانورانی از قبیل سگ،گربه و قاقم باشد.
تا حدودی گرم باشد، در تابستان میتوان در بالکن،حیاط و یا کنار پنجره جانور را نگهداری کرد اما
در زمستان داخل خانه بهتر است.
کمی رطوبت داشته باشد مثلا دربالکن، کنار درختی باشد یا در حیاط به درخت بزرگی آویزان باشد فقط
شبها برای جلوگیری از خفگی جانور، بهتر است که آنرا به داخل خانه منتقل کنید(در صورت مجاورت با درخت های بلند و پر برگ)
بهتر است شبها روی جانور را با پارچه ی نازکی بپوشانید.
تغذیه:
میتوان به جانور انواع غذای خشک و تازه داد مثل ارزن، گندم مرغی، گندم پوست کنده، جوی پوست کنده و
غذای آماده پرندگان. جهت مقاوم کردن جانور از غذاهای مانند تخم مرغ پخته،هویج خام و پخته، برنج پخته شده و میوجات استفاده کرد. البته به غیر از خیار که اسهال شدید و مهلک در جانور پدید می آورد.
از سبزی جات و ویتامین هایی که در پرنده فروشی ها بفروش می رسد نیز میتوان به عنوان غذای تقویتی
استفاده کرد. مولتی ویتامین کودکان نیز باید در آب جانور ریخته شود اما در سنین 6-8ماهگی.
وزن،اندازه:
این جانور تا 20سانتی متر(البته بخاطر دم بلند) رشد میکند. وزن جانور بالغ نیز120-150گرم بوده و
مرغ عشق های چاق 200گرم وزن دارند.
رسیدگی:
این جانور باید هرماه حمام شود و گرنه از کک و کنه اشباع میشود. میتوان این جانور را زیر دوش گرفت.
حتی از زدن شامپو بچه وشامپو خرگوش و گربه به جانور خودداری کنید.
فعالیت بدنی:
مرغ عشق مخصوصا مرغ عشق نر، بسیار پر جنب و جوش می باشد. پس بهتر است هفته ای یکبار
جانور را از قفس بیرون بیاورید و درو پنجره را ببندید تا جانور راه فرار پیا نکند. پس یک ساعت پرواز،
جانور روی سکویی می نشیند و گرفتن آن بایک چادر شب یا چادر نماز راحت است.
نشانه جانور:
نر:سوراخ های بینی آبی بوده و در پیری بنفش میشود.طول عمر:معمولا8سال در طبیعت، اما در اسارت ممکن است تا14سال عمر کنند.